Wieś łańcuchowa u podnóża najwyższego grzbietu Gór Kaczawskich. Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1305 r., kiedy to w okolicznych potokach zaczęto wypłukiwać złoto. Pomimo położenia w oddaleniu od głównych szlaków handlowych wioska rozwijała się jako miejscowość szlachecka. Na miejscu dawnego dworu stoi obecnie barokowy pałac, gruntownie przebudowany w XIX w. Gotycki kościół pw. św. Jana Chrzciciela pochodzi z XIV w. Przed wejściem do świątyni dwa krzyże pojednania. Naprzeciwko barokowy kościół poewangelicki pw. MB Pocieszenia, obecnie nieużytkowany.
